Εικόνες και συναισθήματα από ένα ταξίδι του Θανάση του Περιστεράκη με το «ΑΡΤΕΜΙΣ» όπου καπετανεύει ο αδελφός του, ο καπετάν-Στέλιος ο Περιστεράκης.
Το θαλασσινό ταξίδι δίνει την ευκαιρία στα δύο αδέλφια να ξανοιχτούν σε μια συζήτηση για τη ζωή, τη ζωή των ναυτικών, τη θάλασσα, τα νησιά και τους ανθρώπους τους.
“Αχ θάλασσα μου μαγική
με μυρωδιά λυτρωτική
έρωτα και αλμύρα
σε βρήκανε μοναδική
και δέθηκαν οι ναυτικοί
με τη δική σου μοίρα»
Η οικογένεια Περιστεράκη είναι μια ναυτική οικογένεια από τη Νάξο, το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων.
Το πατρικό σπίτι της οικογένειας ήταν κοντά στο λιμάνι και ο πατέρας τους ναυτικός, οπότε η ζωή όλης της οικογένειας είναι στενά δεμένη με τη θάλασσα. Μια θάλασσα μέσα τους για όλα τα μέλη της οικογένειας από τη στιγμή που γεννήθηκαν.
Οι σκέψεις του καπετάν-Στέλιου του Περιστεράκη μας συντροφεύουν νοερά στο ταξίδι με το «ΑΡΤΕΜΙΣ» στα νησιά των Κυκλάδων.
«Πλοία να μπαινοβγαίνουν στο λιμάνι, κουβέντες ναυτικών στη γειτονιά, η εικόνα του πατέρα μου να φεύγει και να έρχεται από ταξίδια κουβαλώντας την αγάπη του για τη θάλασσα αλλά και τις δυσκολίες του επαγγέλματος είναι εικόνες ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μας».
Έτσι μοιάζει εντελώς φυσικό μέλη της οικογένειας Περιστεράκη να ακολουθήσουν τη ναυτική παράδοση της οικογένειας.
Ο πατέρας τους, ο μαστρο-Παναγιώτης ο Περιστεράκης, ήταν μηχανικός στα καράβια. Με τη δουλειά του μεγάλωσε ολόκληρη την οικογένεια με τα χέρια του βυθισμένα «μέσα στη μουτζούρα της τιμιότητας».
«Ωραίο μου Αιγαίο
κι απόψε δάκρυσα
για τα γλυκά της μάτια
που τόσο αγάπησα
Αν τη δεις πουθενά
μόνη να τριγυρνά
και για μένα να πονά
να της πεις πως κι εγώ
πάντα την αγαπώ
λαχταρώ να ‘ρθει ξανά»
Ο Θανάσης ο Περιστεράκης θυμάται:
«Θυμάμαι τη μανούλα μας
να κοιτάει το μουντό πέλαγος
και να σκοτεινιάζει η σκέψη της!
Ο νους ταξίδευε
στον μαστρο-Παναγιώτη! Το στήριγμά μας!»
O καπετάν-Στέλιος Περιστεράκης είναι μια μεγάλη μορφή για τα νησιά των Κυκλάδων.
Κυκλαδίτης και ο ίδιος από τη Νάξο, παντρεμένος στη Σύρα, ταξιδεύει από το 2004 ως καπετάνιος με τα πλοία της άγονης γραμμής σε ενδοκυκλαδικά δρομολόγια με έδρα της Σύρα.
Είναι άνθρωπος μετρημένος που αποφεύγει τα πολλά λόγια και τη δημοσιότητα.
Νιώθει χαρά να ταξιδεύει στα Κυκλαδονήσια εκτελώντας μια αποστολή που πιο πολύ είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα.
Ο Θανάσης ο Περιστεράκης μοιράζεται τις σκέψεις του για τη ζωή που κυλάει σαν το νερό:
«Μετά το μυαλό της μάνας μας ταξίδευε στο γιο της κι αδελφό μας, τον Γιώργο, που ήταν μηχανικός στα καράβια, και τώρα στον καπεταν-Στέλιο της και στο εγγόνι της κι ανιψιό μου, τον Χρήστο»
Για τον Χρήστο, τον γιο του καπετάν-Στέλιου του Περιστεράκη μας λέει:
«Δεν ξέρω αν θα ξεπεράσει σε φήμη τον πατέρα του,
πάντως το σίγουρο είναι πως γράφει τη δική του ιστορία!»
Ο Αντώνης, ο μικρός αδελφός, εργάζεται και αυτός στις επισκευές των πλοίων στη δεξαμενή, δεμένος άρρηκτα με τα βαπόρια και τη θάλασσα.
Ο Θανάσης χαιρετά τους λεβέντες ναυτικούς και μαζί και τους δικούς του ανθρώπους:
“Γεια σας λεβέντες ναυτικοί
Φουρτούνα δε σας πιάνει
Γεια σου Βασίλη Βεντουρή
Και Σκοπελίτη Γιάννη.
Της φουρτούνας τα στραπάτσα
Λησμονάτε στη μπουνάτσα.
Σαλπάρισε ο Πράσινος
Από το Κουφονήσι
Και ο Δημήτρης ο Κερράς
Για πρώτα θ’ αρμενίσει.
Φεύγουν οι ανεμότρατες
Και τα γρι γρί σαλπάρουν
Τα Πανεράκια και ο Ψαρρός
Τα δίχτυα να καλάρουν.
Στον κόσμο είσαι ξακουστός
Νικόλα Κατσαγάνη
Γιάννη Κερρά, Πέρρο Μαθιέ
Τοτόμη, ποιος σας φτάνει.
Ψαριές καλάρει ο Νικοβιός
Ψαριές κι οι Σορωκαίοι
Τσαλίκη, Τάκη Φασουλή
Γεια σας καπεταναίοι”
Τα νησιά παρελαύνουν το ένα μετά το άλλο:
Κέα-Κύθνος-Σύρος-Πάρος-Νάξος-Σίκινος-Φολέγανδρος-Ίος-Μήλος-Σίφνος-Σέριφος
Eικόνες γνώριμες και αγαπημένες.
«Θάλασσα ο έρωτάς σου
Ρίξε με στα κύματά σου
Έλα έλα πάρε με ταξιδεψέ με
Έλα έλα στα φιλιά σου μέθυσέ με»
Για την Ζante Ferries ο Θανάσης ο Περιστεράκης δούλεψε δώδεκα χρόνια:
«Μια εταιρεία που αγάπησα και έμεινα κοντά της δώδεκα χρόνια.
Γραφείο – κιόσκι – αναχωρήσεις»
Δέθηκε με τα πλοία της, με τους ναυτικούς, με τους ανθρώπους της εταιρείας.
Μια ζωή ολόκληρη αποτυπωμένη σε στίχους περνά κινηματογραφικά μπροστά από τα μάτια μας.
Συναισθήματα και σκέψεις
«Απ’ το Αιγαίο χρώματα
έχουν τα δυο σου μάτια
γελάς και με γλυκοκοιτάς
και γίνομαι κομμάτια
Αγάπης όνειρο γλυκό
δικό μου και όχι δανεικό
Στην αγκαλιά σου πάρε με
φεγγάρι μεθυσμένο
και πνίξε με στον έρωτα
που χρόνια περιμένω
Μοιάζει σαν γλυκοχάραμα
τ’ όμορφο πρόσωπό σου
κι αναστατώνει τις καρδιές
κάθε χαμόγελό σου»
«Τη θάλασσα την αγαπώ
και δεν την απαρνιέμαι
στα πέλαγα όμως βρίσκομαι
κι εσένα συλλογιέμαι
Αγαπώ τη θάλασσα και σένα
μάτια παραπονεμένα
μια φουρτούνα, μια γαλήνη
της καρδιάς το πόνο πίνει
Τη θάλασσα δε τη ξεχνώ
και σένανε λατρεύω
στα κύματα που περπατώ
ψυχή μου σε γυρεύω»
Και με το καλό αυτό που όλοι περιμένουμε είναι να μπονατσάρει ξανά ο καιρός και να ανθίσει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων.
Περιμένουμε τη στιγμή που η πανδημία του κορονοϊού θα αποτελεί παρελθόν.
Και τότε όλα όσα ζήσαμε αυτούς τους μήνες θα είναι πια μόνο μια ανάμνηση.
«Εμπονατσάρισε ο καιρός
δολώνω παραγάδι
να πάμε να ψαρέψουμε
τα δυο αργά το βράδυ
Έλα στο τρεχαντήρι μου
έλα για πλήρωμά μου
τα βράδια τα μοναχικά
να σ’ έχω συντροφιά μου
Επέσαν οι αγέρηδες
τα δίχτυα μ’ αρματώνω
ναρθείς να τα καλάρουμε
κρυφά τα δυο μας μόνο
Δείτε το εκπληκτικό βίντεο:
Κοινοποιήστε:
