“Ρόττερνταμ, 29/9/1962

Ενθύμιον από την μεγαλοπρεπέστατη τελετή της παραλαβής του m/v “ΣΙΦΝΟΣ” εκ του κ. Βερνίκου Ευγενίδη “
Είναι κάδρο μέσα στο καφενείο του Γιάννη του Δρακάκη.
Μια εικόνα που φωτογραφήσαμε στο παραδοσιακό καφενείο του Δρακάκη στην Απολλωνία της Σίφνου.
 
Μια φωτογραφία που μας γυρίζει πίσω σε μιαν άλλη εποχή.
 
Η εταιρεία του Ευγενίδη …
Μια πολύ μεγάλη ναυτιλιακή εταιρεία, ίσως μια από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη ελληνική ναυτιλιακή εταιρεία.
Τα λόγια είναι πολύ πτωχά.
Υπήρξε το Πανεπιστήμιο της Ναυτοσύνης και της Επιχειραματικότητας.
 
Για τους Σιφνιούς υπήρξε ευλογία Θεού.
Πόσοι και πόσοι Σιφνιοί ναυτικοί δεν ταξίδεψαν με τα σκαριά της.
Καπεταναίοι, μηχανικοί, μαγείροι, ναύτες, καμαροτάκια.
 
Με τους καλύτερους μισθούς και τις καλύτερες συνθήκες.
Μια προέκταση της Σίφνου στους ωκεανούς….
 
Εδώ στη φωτογραφία βλέπουμε τον Νίκο Ευγενίδη-Βερνίκο, τον Γιάννης τον Λουκιανό τον Πρώτο Μηχανικό, τον Καπετάν Αντώνη Σταφυλοπατη τον Αρχικαπετανιο και τον Κώστα το Φασόλη το μάγειρα.

Όλοι μαζί οι Σιφνιοί, εφοπλιστής και πλήρωμα, τραγουδάνε “Στράτα μου της Χερρόνησος, χώμα κοσκινισμένο ….”
 

 

 


Μια άλλην εποχή …
 
Από τότε πέρασαν κοντά 60 τόσα χρόνια …
 
Η Στράτα μου της Χερρόνησος δεν υπάρχει πια …
Ένας ασφάλτινος δρόμος οδηγεί στο γραφικό λιμανάκι στα βόρεια του νησιού.
Μόνο κάποια κομμάτια της απομένουν-μάρτυρες μιας άλλης εποχής.
 
Αλλά και η ναυτιλιακή εταιρεία του Ευγενίδη δεν υπάρχει πια.
Οι εποχές άλλαξαν, οι δραστηριότητες επικεντρώθηκαν στον τουρισμό.
Ένα-δυο πλοία απομένουν από τον άλλοτε κραταιό στόλο.
 
Και στα πλοία, πια, λίγοι είναι οι Έλληνες ναυτικοί που ταξιδεύουν.
Ο Καπετάνιος, ο Πρώτος Μηχανικός, κάποιος ακόμα αξιωματικός.
 
Εκείνα τα χρόνια ήταν σχεδόν όλοι Έλληνες και πολλοί ήταν και από τη Σίφνο.
 
“Καμένα χρόνια …” που θα έλεγε και ο Γιώργος ο Μαντζουράνης που βιάστηκε και αυτός να φύγει για να συναντήσει τους παλιούς του φίλους …
 
 
Advertisements